Türkçe'mizde bu kelimeyi aynen Rab olarak kullandığımız gibi, bu kökten türemiş terbiye, mürebbi kelimeleri de hepimiz tarafından bilinmektedir. Rab ismi Kur’ân’ın iniş tertibinde ilk geçen isimdir. Bir şeyi kemâle ulaştırmak, noksanlıklarını temizleyerek ve

Özel durumlar dışında, tamirciyle pazarlık etmem ve edilmesinden de hoşlanmam. Tamircilerin varlığını hep birer nimet olarak görürüm. Bizi “israf” günahından kurtardıklarını, vahşi kapitalizmin dişlisini bir yerinden kırdıklarını, hiç değilse yağlamadıklarını düşünürüm. Meslek liselerine karşı

Önce, ilahi mesajın ölümsüz bir ilkesini buraya dercedelim: “Bir topluluğa duyduğunuz kin, sizi onlar hakkında adaletsizliğe sürüklemesin.” Bu ayette “siz” denilenlerin, Allah Rasulü’nün seçkin sahabileri olduğu açık. Peki, ya “kin beslenen topluluk” kim? Bu kimseler, Müslümanlar olamaz.

Geçtiğimiz hafta, bir sabah namazını Eyüp Sultan Camii’nde kılmam gerekti. Namazdan çıktığımda, beni karma karışık duygulara sevk eden bir manzarayla karşılaştım. Caminin avlusunda, adı İstanbul Belediye Başkan adayları arasında geçen biri, kendini illa ki göstermek istercesine etrafına kalabalık toplamaya

Çünkü Kur’an hayatımızdır. Göz bebeklerimiz olan Kur’an kursları iyi olursa, gözümüzün ta içi güler. Oradan anlaşılır gönlümüzün güldüğü. Onlar dökülürse, gözümüzün feri söner, nuru kaybolur. Nasıl ki bir hekim ilk olarak hastasının gözlerine bakarsa, biz de toplum hastalandığında,

Aracısız din, tevhidin olmazsa olmaz şartıdır. Dini anlamada ve yaşamada din adamlarını aracı yapmak ve hüküm koyma yetkisine sahip olduğunu düşünmek tevhid inancıyla bağdaşmaz. Bu bağlamda Hrıstiyanlık´taki ruhban sınıfının üstlendiği konum tevhid ilkesine

Eller var. Karıştırıcıdır. Her şeyi karıştırır. Münasebetsiz ellerdir bu eller. Olur olmaz yere sokulur. Girmemesi gereken yerlere girer. Karıştırıcı eller, pislikten kurtulmaz. Çünkü karıştırma aşkı her şeyi kapsadığı için, bunlar arasına pislik de girer. Bu tür eller bulaştığı pisliğin faturasını

Kahhâr olan Allah insana irade vermiştir. İnsandan kendisine iradesiyle teslim olmasını istemiştir. İrade verdikten sonra insanın zorla teslim olmasından razı olmamıştır. Bunun için, insanın imana zorlanmasından da razı olmamıştır, o zorlama

Semi "duyma yetisi" anlamına gelir. "Kulak" için de sem' kullanılır: "Allah kulaklarına mühür vurdu" (2:7) Lügatte, "bir şeye kulak kabartmak", "bir şeye kulak yoluyla ilgi duy¬mak" anlamına gelir, insan ve hayvan, kulak sahibi her canlı için kullanılır. Es-sim', "hayırla yâd

“İnanca saygılıyız” diyenlerin yaptığına bakar mısınız? Başta CHP’liler. Kemalizm tarikatının şeyhleri ve müritleri… Ateist olduğunu gizleyen veya açıklayanlar? Hani inanca saygılıydınız? Ne oldu da saygınızı birden yitiriverdiniz. İnanca en kaba, en alçakça, en adice küfreden 92’lik bir kadının

Dostum, güneşe bak, toprağa bak, suya bak, buluta bak fakat arkana bakma… Kimin geldiği önemli değil, kimin gelmediği de… Unutma, yolcu değişir, yol değişir, ama menzil değişmez. Yolcuya bakıp yolu tanıma. Yola bak, yolcuyu tanı, yolcu hakkındaki kıymet hükmünü ona göre ver. Vahim olan,

1.Duyulanın sınırı: Bu, duyuların seçilerek sınırlandırılmasını ifade eder. Tıpkı görmek gibi, duymak da odaklanmaktır. İnsan kulağı seçmediği sürece, zihin algılayamaz. Zihnin bir sözü algılaması için, kulağın bir sesi seçmesi lazımdır. Aksi "işitmek" değil "duymak"

Bumin, Beyaz’ın söylediklerinden kuşku duymakta yerden göğe haklı. Aslında bu yaklaşım, yalnızca sağlıklı bir akla değil, aynı zamanda Allah’a ve Kur’an’a da aykırıdır. Dahası, hiçbir kayıtla sınırlamaksızın “Allah’ın yöneticiye itaati emrettiğini söylemek” Allah’a da vahye de açık bir iftiradır.

SORU: Resûlullâh ve ondan sonraki dört halife döneminde Cuma hutbeleri farz kılındıktan sonra mı okunuyordu? Hutbelerin Emevîler döneminde farzdan önceye alındığı iddia ediliyor. Bunun bir dayanağı var mı?

Ey ölüm! Ey, bu dünya hayatını öbür ikizine bağlayan göbek bağı! Ey, dünya ile ahiret arasındaki sırlı kapı! Ey, ölüm meleğinin bile geçmek zorunda olduğu ğaybi dehliz! Ey, sevmeyeni seveninden çok olan kaçınılmaz kader! Ey, çoklarının peşinen